merengebied

28 december 2016 - San Martin De Los Andes, Argentinië

2-28 december
Via Puerto Montt naar Puerto Varas gegaan. Bij het Lago Llanquihue heb je goed uitzicht op de vulkaan Osorno.
Het lijkt wel een klein wereldje te worden want ik was op één dag drie bekenden tegengekomen.
Toen doorgereden naar Bariloche. In het Nationaal park Laolao drie dagen lopen te genieten van de schitterende uitzichten. Vooral bij Tacul, Bahía López , bovenop Cerro Campanario en wanneer je tegenover hotel Laolao staat. Bergen met nog wat sneeuw en een aaneenrijging van helderblauwe meren. Wanneer het zonnetje schijnt ziet het er erg idylisch uit.
Het stadje zelf is erg touristisch en doet erg aan Zwitserland/Beieren denken. Het is zelfs bekend om zijn chocolade en heeft een zwitserse kolonie gehad.
Ik stond op een camping aan het Lago Nahuel Huapinmee met mijn tentje tussen eeuwenoude cypressen.
Daar werd ik door een argentijn uitgenodigd voor een concert door een philharmonish orkest in de cathedraal en waar hij zelf ook in meespeelde. Echt leuk om klassieke muziek te horen waar het slagwerk een strak ritme aanhoudt wat op papier staat en waar de rest van de muzikanten met het latijnsamerikaanse ritmegevoel eromheen speelt.
Ook nog gekanoëd op Lago Gutierrez tussen de Cerro Cathedral en Cerro Otto. De vader van koningin Maxima heeft hier een vakantiehuis (of gehad; dat ben ik even kwijt.)

Via de 7 lagoroute in San martin de los Andes terechtgekomen. Het merengebied in Argentina en Chili is ook weer enorm groot.
San Martin is minder toeristisch, tenminste in de zomer. De omgeving is fantastisch maar er zijn maar een paar wandelpaden.
Veel met een francaise opgetrokken die in Chili in een nationaal park werkt.
We zijn naar Islita gelopen, waar ik een rondje om het eilandje heb gezwommen. De eerste paar uur heeft een hond met ons meegelopen, die op een gegeven moment ook weer weg was.
De dag erna hebben we in de bergen van Arrayanes gelopen.
Toen we bij het Lago Lacar kwamen, stond daar een man (denk met een verstandelijke beperking) te genieten van de wind. Op het moment dat wij hem passeerden, draaide hij zich net om. Hij zag me en omhelsde me spontaan, gaf me een zoen op de wang en liep weer verder. De mensen hier zijn een stuk lichamelijker ingesteld. Bij binnenkomst en afscheid krijg je gelijk een knuffel (en ook elke dag weer) en raken je tussendoor ook steeds aan. Soms gebeurt het dat je eerst wordt omhelsd en dan pas de naam van iemand te horen krijgt.
Toen doorgereisd naar Pucon. (Chili)
Daar de (strato)vulkaan Villarica (2947)beklommen met stijgijzers en pickel in een uur of zeven. Het laatste deel ook met gasmasker op omdat de vulkaan actief is en je vanaf de kraterrand lava ziet borrelen. Het eerste stuk terug op de ijzige sneeuw nog gelopen maar toen met een plastic zitlap naar beneden gegleden, zalig!
In Pucon rugtas inpakken, tentje en eten voor een dag of vijf mee en hop naar het nationaal park Huerquehue, daar mocht mijn tentje in een Hobbithole staan. Het park staat bekend om zijn Araucaniabomen die wel 2000 jaar oud kunnen worden. Op het lago Tinquilco gekanoëd, de merenroute gelopen en ook de berg San Sebastian opgelopen. Een tocht van 7,5 uur op mijn Tevaatjes over terrein waar Teva's eigenlijk niet voor gemaakt zijn. Maar de bamboe die hier volop groeit, is goed als wandelstok te gebruiken dus ik bereikte evengoed de top.
Doordat het eten opraakte, moest ik jammergenoeg weer terug naar Pucon.
Daar gelijk nog maar een dag gekanoëd op het Lago Villarica en toen met een nieuwe voorraad eten terug naar Huerquehue. Dit keer om zo'n 8 uur door het park te lopen om het tentje op te zetten op een paar meter afstand van een warm waterbron. Vier termale baden zonder poespas eromheen (rio Blanca). 's Morgens uit het tentje, na mijn kopje koffie uit het expressokannetje, zo het water in en daar zo'n beetje de hele dag in blijven!
Ook hier kwamen vrijwel alleen Chilenen. Veel opgetrokken met een vader en dochter. Kerstavond en 1ste kerstdag samen doorgebracht en met hen mee teruggereden  naar Pucon. Heb ook een deel van de reis in de pickuptruck gereden omdat het te intensief was voor Enson Christian. (In de bergen, ongeasfalteerd, bochten en stenen op de weg)
Terug met de bus naar San Martin en onderweg een Israëler ontmoet. Hij zou eigenlijk naar een hostal maar ach, hij had ook een tentje mee en ging toen ook maar kamperen op de camping, waar ik heen ging en waar we al liftend terecht kwamen.
De volgende ochtend voor de laatste keer gezwommen in een argentijns meer en voor het laatst door de bergen naar San Martin gelopen omdat 's middags de bus naar Buenos Aires ging.

Foto’s

4 Reacties

  1. Tiny Kaandorp:
    29 december 2016
    Wat maak je veel mee, wat ontmoet je veel verschillende mensen. Maar met stijgijzers en pickels moet je toch maar oppassen!!!! En je moet me ook nog maar eens uitleggen wat een teva is. Je geniet volop, dat is heel duidelijk!!!
  2. Judith:
    29 december 2016
    Jeetje, wat een verhaal! En dan te bedenken dat je over een paar dagen in de van Hengelstraat zit. Die overgang wordt wel erg groot. Wat heerlijk dat je deze droom waar hebt gemaakt!
  3. Klaske:
    29 december 2016
    Wat een geweldige reis en wat een prachtige foto's! Geniet van je laatste dagen daar!
  4. Mieke Visser (oud overbuurvrouw):
    30 december 2016
    Zo, wat heb jij nog veel gedaan. Ik denk dat als je er echt over begint te vertellen je niet meer uit gepraat raakt