peninsula Valdes

31 oktober-9 november

De reis naar Puerto Madryn duurde 25 uur en was prima te doen. Ik zat boven voorin en had daardoor volop uitzicht op het landschap. En dat werd steeds droger en droger. Eigenlijk was het 15 uur door de steppe rijden.
Het enige lastige was dat je om 12 uur 's nachts wakker werd gemaakt voor de warme maaltijd. Je zit dan al slaaptollend te eten.
In de bus met iemand gesproken die "even" naar Buenos Aires was geweest om een engelse test te maken. (3000 km) en dat heel normaal vond.
Puerto Madryn vond ik er niet echt gezellig uitzien dus direct maar doorgereden naar Puerto Pyramides. Ik zou hier eigenlijk ruim twee uur overstaptijd voor hebben maar we hadden een controle van een douane of zoiets dus had ik nog 10 minuten. Mazzel want er rijden maar 2 bussen per dag.
In Puerto Piramides op de camping gestaan. Daar ben ik naar Punta Piramides gelopen, waar een kolonie (zuidelijke)zeeleeuwen zit. Een andere keer was ik aan het wandelen en toen werd ik aangehouden door een argentijnse moeder (Gladijs) en dochter (Vanesa): "of ik niet zin had om met hen mee te gaan naar een kolonie zeeolifanten. (70 km verderop)Die leven in een beschermd gebied." LEUK! Dus in de auto gestapt en hup, naar Puerto Delgada. Daar een lunch gehad van lam uit Patagonië. (probeerde niet aan de dartelende lammetjes te denken, wat niet echt lukte maar het eten smaakte wel lekker)
Vanuit Puerto Pirámides wilde ik ook naar Punta Pardelas lopen. Charlos van de kiosk zei dat ik goed kon liften (er reed geen bus) maar ach, ik ben het gewend om te lopen en ik schatte op de kaart dat het zo'n 6 km zou zijn. Na 1.5 uur zag ik wel een bord maar was er nog niets van een strand te zien. Toen ben ik maar weer terug gelopen want ik wilde om 18.00 uur terug zijn omdat je tussen 18.00-19.00 uur kon douchen. De keer erna bleek dat ik er heen 4 uur over liep dus ik moet beter naar de schaal van de kaart kijken.
Onderweg ook nog een slang, adder of soortgelijk glibberig beest gezien dus die zitten hier ook. (Bij navraag bleken ze niet giftig te zijn)
In het dorp hoorde ik dat er ook nog een pad naar Punto Pardellas via het strand ging (2 uur). Ik moest alleen wel met eb op een plek bij de rotsen zijn want anders stond er water. Alleen toen ik er om die tijd was, stond dat water er al en moest ik het laatste half uur zwemmen.
Maar het was er schitterend dus heb ik al mijn spulletjes opgehaald en daar mijn tentje neergezet. Het was geen camping maar een gedoogplek waar veel outlanders uit Zwitserland en Duitsland stonden.
Rond deze periode komen daar regelmatig walvissen met hun grote brede kop met zeepokken (Zuidkapers) en dat heb ik geweten! Mannetjes komen een meter of wat van de kant langszwemmen maar ook moeders met hun kalf. Die konden uren op die plek blijven om te dartelen, springen, om moeders heen zwemmen, op haar rug klimmen en zelf op hun eigen rug zwemmen. Ik heb ook een keer een kalf boven het water uit zien springen. Net alsof het een orca was met zijn witte buik. Echt heel bijzonder om daar te mogen zijn!
Van te voren wilde ik daar vrijwilligerswerk gaan doen of kanoën maar dit was zó ideaal dat ik dat andere nog geen eens gedaan heb. Wel heb ik gezwommen en dat was in die baai ook erg gaaf omdat de dag ervoor net een walvis daar op die plek was geweest. 
In Puerto Madryn ben ik nog een nachtje gebleven omdat ik problemen had met mijn mobieltje en ben toen naar Trelew gereisd. Daar wilde ik naar een pinquïnkolonie in Punta Tombe maar dat is niet gelukt. De tour bleek die dag niet meer plaats te vinden en met de bus lukte het niet om er te komen. Toen maar een hotelletje geboekt, de was te laten doen, blog bijgeschreven en de bus naar El Calafate voor 9 november geboekt.